Met een lichtelijk bedroefd gezicht staar ik naar de tijdbalk op mijn profiel: "nog 6 dagen tot terugkomst, Marleen je bent op 95% van jouw reis!

". Toen ik begon aan dit avontuur dacht ik dat ik opgelucht zou zijn als ik dit bericht zou zien verschijnen, niets is echter minder waar. Natuurlijk, ik heb zin om jullie weer te zien en te knuffelen, maar het gevoel dat je krijgt dat je niet weet of en wanneer je je "nieuwe" vriendinnen weer ziet is niet te beschrijven. Deze 4 maanden hebben we zo intensief samen geleefd, het was gek als ik mijn vriendinnen hier 3 dagen niet zag. Ik merkte vooral met de St. Petersburg trip dat ik het echt fijn vond weer terug te komen, lekker bij kletsen met z'n allen en genieten van onze toen al laatste weken hier. Maar goed, gelukkig heeft mijn naamgenootje die dit semester in Finland studeerde mij een fijne quote van mijn vroegere beste vriend Winnie de Poeh laten zien: "How lucky I am to have something that makes saying goodbye this hard". So true!! En je weet het immers niet, we bevinden ons allemaal op het Europese continent, plannen zijn er al om een jaarlijkse reunie te houden en Tea begint al met half januari via Amsterdam naar Zwitserland te vliegen. Voordat ik verder te sentimenteel word, ik heb tenslotte nog 6 dagen te gaan, zal ik jullie nog vertellen wat mij de afgelopen tijd heeft bezig gehouden.

Laten we beginnen met dat tentamen wat ik had met het schrijven van mijn vorige blog:lätt som enplätt (piece of cake)!. Misschien dat ik daarom zoveel studieontwijkend gedrag had, want het schrijf- en leesgedeelte had ik 30 van de 30 punten gehaald, net als het luistergedeelte de volgende dag 30 van de 30. Ik weet niet hoe ze het rekenen, want vrijwel iedereen had iets in deze richting. Dit betekent in ieder geval weer 7,5 ECTS in de pocket. Ook al was het niveau van Zweeds heeeel basic (vandaar "Basic" Swedish), heb ik er wel echt wat aan gehad om de rest van gesprekken hier te kunnen proberen begrijpen. Het is dan ook jammer dat net nu ik het een beetje begin te snappen en mezelf wat meer verstaanbaar kan maken, ik moet gaan. Ach ja, Ida was al enthousiast over het idee om dan maar via Skype in het Zweeds contact te blijven onderhouden

Nu nog even wachten tot de uitslag van mijn essay, en dan kan ik hopelijk zeggen dat ik al mijn punten heb gehaald hier!

Vorige week dinsdag was mijn laatste keer Snerikesclubavond en die woensdag was mijn laatste keer koor en Ida, Fransesca & ik hadden Fika gemaakt (iedere week moeten 2/3 mensen dit doen, de laatste keer was onze keer). We zijn dinsdagavond wel 3/4 uur bezig geweest met het maken van gedecoreerde "pepperkaker". Dit is gingerbread in de vorm van schapen (we konden alleen een schaapvorm vinden), eigengemaakte kerstmannen, kerstbomen en engeltjes en muzieknoten en wat roze en paarse kleurtjes on top. Snerikekoren gillar!!

Dan vorige week donderdag kwam Ida en mijn droom eindelijk uit: de karaoke bar van Goteborg nation uitproberen. Dit was al langer het plan, maar nu moest het dan echt omdat het de laatste keer was dat we dit samen konden doen. We hebben Tea en Lena zover kunnen krijgen mee te gaan, maar ze vertelden van te voren al dat ze niet gingen zingen. "Nee joh, natuurlijk niet! Hoeft niet hoor, maar laten we eerst wat wijntjes drinken bij Marleen thuis". Ida en mijn plan om Tea (wat niet geheel moeilijk is) en Lena aangeschoten te krijgen om wél te gaan zingen hielp niet heel goed. Gelukkig heeft Lena nog 1 liedje uitzichzelf (oke lichtelijke groepsdruk) mee gezongen

. Het was in ieder geval een hele gezellige avond, en Ida en ik sloten af met een aflevering midden in de nacht van Pelle Svänsloss (had ik al verteld dat het gaat over een staartloze kat in Uppsala?? En ja, het is een kinderkerstverhaal: LOVE IT!!).

Vorige week was een drukke week, want de dag erna gingen we naar Stockholm voor de kerstmarkt en schaatsen inKungsträdgården. De kerstmarkt was in Gamla Stan en erg klein, wat een beetje tegenviel, maar de sfeer was er niet minder om. Waar ik me echter wel over verbaas is dat het blijkbaar tot de top 10 kerstmarkten hoort in Europa.. Daar heb ik denk ik andere gedachten over. 's Avonds sloten we af met, voor mij de eerste keer Värmlands club, haha oeps! Ik kan alleen maar concluderen van deze avond dat ik de Zweedse studenten met stappen niet zal missen. Het is vrij normaal om terwijl er ruimte genoeg naast je is, alsnog aan de kant gebeukt te worden en de helft van je bier te verliezen, om half aan de kant gesleurd te worden doordat mensen er langs moeten of eerst 40 minuten te wachten om naar binnen te kunnen (oke, dit wisten we al) maar om dan ook nog eens 30 minuten te moeten wachten tot je drinken kunt bestellen.. Nee, helaas kan ik niet zeggen dat ik aan het queuen gewend ben geraakt

.

Dan zaterdag gingen Ida en ik samen met het Snerikekoor, Norrlands koor en nog 3 andere koren uit Stockholm richting de warenhuizen in Stockholm voor een flashmob van het Zweedse gloggmerk 'Blossa'. Dit werd gehouden, omdat Blossa een kerstcommercial online en op tv wilde maken. Ida en ik wilden natuurlijk wel graag een nationaal debuut maken, wat resulteerde na de 3e flashmob dat we de cameraman wat meer gingen achtervolgen om in beeld van de camera te komen. Ik had het idee dat dit niet echt werkte, aangezien hij steeds van plek veranderde, maaaar: Ida zegt dat ze me 6x heeft gespot in het filmpje dat ondertussen uit is. Ik heb mezelf nog maar 3x gezien, zie jij me vaker?https://www.youtube.com/watch?v=PmLY4S-_89w

Die avond vierden we Secret Santa met de meiden en hadden we allemaal van te voren lootjes getrokken. Tea en Lena hadden een heerlijk traditioneel Zweeds kerstdiner gemaakt en daarna werden de cadeautjes tevoorschijn gehaald. Ik had Svenja en had een mini kerstboom gekocht en zelf gedecoreerd flitter, een sneeuwpop, chocolaatjes en mini briefjes aan haar. Tea had mij en had 2 fotolijstjes met foto's van ons gegeven en een hele lieve zelfgemaakte kerstkaart. Het was een geweldige avond samen.

Uiteindelijk was het vorige week zo ver: LAPLAND!!! Na een veels te lange busreis van 16,5u, kwamen we vroeg in de ochtend aan in Kiruna. Er lag een geweldig dik pak witte sneeuw en de zon scheen warempel (sun rise: 11u, sun set: 12u

). We hebben toen met 4 personen per honden slee door de sneeuw gezoefd en het is werkelijk waar niet te beschrijven hoe prachtig dit was. De lucht was blauw, geel, oranje, roze en verder was de hele omgeving wit: en dan door honden vooruit getrokken worden was echt heel gaaf. Halverwege wisselden we af met sneeuwmobiels, en ook ik heb nog even gereden: vet hard!! Die avond zagen we vanwege het heldere weer ook de northern lights, erg gaaf! De volgende dag vertrokken we naar een ander dorpje (Abisko) en reden we via een Sami familie met rendieren farm. Hier hebben we in een hutje gezeten om kampvuur en de rendieren gevoerd en geaaid. In de avond hebben we nog rond een kampvuur gezeten en worstjes en marshmallows gegrild. De volgende dag gingen we naar Narvik (Noorwegen) en dat was adembenemend mooi. We hebben fjorden gezien en rondgelopen in de stad verder. Toen we weer terugkwamen in Abisko was het tijd voor datgene waar ik em al de hele trip voor kneep: een duik in het ijs ijs ijskoude meer! Gelukkig was de sauna hieraan voorafgaand zo warm, dat het niet zo erg was als verwacht. Het enige wat zo totaal niet aangenaam was eigenlijk, was dat mijn voeten ZO veel pijn deden van de kou dat het van steken overging naar gevoelloos. 's Avonds hebben we wéér kunnen genieten van het noorderlicht, zelfs beter dan de eerste avond. De volgende dag was de laatste dag en hadden we afgesloten met een hike in de ochtend en op de weg terug naar Uppsala via het Ice Hotel. Het is Ice Hotel was indrukwekkend, maar iedereen was eigenlijk kapot moe en hongerig dat het eigenlijk niet iets te veel was voor dat moment.

Eenmaal thuis gekomen, was het eventjes slapen in de middag om vervolgens klaar te maken voor het Lucia Gasque. Lucia is een Zweeds feest, wat altijd op 13 december is. Veel Zweden kijken hiernaar uit, omdat het het feest van het licht is, wat wel te begrijpen is in deze donkere dagen. St Lucia zelf is een Italiaanse heilige, gehuld in een witte jurk met een kaarsenkrans op haar hoofd. Het is echt een geweldig mooie traditie en typisch aan St Lucia is dat je saffraanbollen hebt, saffraantoetjes, saffraandrankjes. Dit was ook wel terug te vinden in het avondeten

. De liedjes die werden gezongen door het koor van Uplands (de nation waar we naar toe gingen voor het gasque) had ik zelf ook geleerd met Snerikeskoor en op dat moment had ik ook maar wat graag bij het Uplands koor aangesloten.. Het was zo adembenemend mooi!

Na het gasque op zaterdag was het zondag tijd voor Ida om terug naar Finland te gaan voor de kerst. Ook al blijft zij voor een jaar en komt ze terug in januari, zien we haar natuurlijk daarna niet meer. We hebben een heerlijke brunch gemaakt en voor de laatste keer, dít semester, met z'n zessen compleet genoten. Ik was lichtelijk verdrietig omdat Ida wegging, omdat ik met haar echt heel goed in het bijzonder heb kunnen vinden, maar gelukkig hebben we allemaal met Secret Santa een freebie ticket naar Finland gekregen, gratis tourguide, gratis overnachting

. Dus tot in Turku Ida!!

Vandaag gaat Ylse weg en Svenja en Lena zitten even op een trip naar Helsinki dus het is wat leeg. Gelukkig heb ik nu genoeg tijd om even al mijn lijstjes wat ik moet doen af te werken en neem ik vanavond Tea mee naar de bios, omdat ik gratis kaartjes had gekregen als dank voor mijn medewerking aan de Blossa commercial. Geen probleem

.

Tot maandag, Nederländerna!!